van Thonga via Swaziland naar Hazyview

Vrijdag 3 februari,

Vertrek naar Swaziland, Mkhaya Stone Camp

We nemen hartelijk afscheid van Thonga Beach manager Bruce, bedanken hem voor de goeie zorgen en gaan op weg, en ook weg van deze wel heel bijzondere pure natuur “plaas” die niet voor niets uit alle macht beschermd wordt tegen massatoerisme, hier kom je tot het volle besef hoe belangrijk milieubewegingen zijn.

Het is een snikhete dag, we hebben ook even niet goed opgelet, we zijn op de plek van bestemming rond half 2 en onze Ranger is er pas om 4 uur. We kunnen het kamp niet bereiken omdat door de stormen van de afgelopen week alle communicatie daar verbroken is.
We rijden dan maar door naar Manzini en vinden Hotel George “the best place to be” om een hapje te eten en zitten met z’n tweetjes in een immense eetzaal met 50 personeelsleden. Ook weer apart. Dan zien we hoe laat het is en moeten spurten om op tijd terug te zijn. Pim negeert koeien,geiten,apen ,voetgangers en andere weggebruikers en we zijn stipt op tijd.

We hobbelen en schuiven weer een uur over “die ondergesgikte pad” en hebben onbelemmerd uitzicht over het reservaat, we zien neushoorns, waterbuffels, nijlpaarden en natuurlijk onze vriendjes de wrattenzwijnen (Warthogs), we logeren in de buitenlucht, hebben geen elektriciteit en wel een openlucht toilet – a loo with a view - en romantische olielantaarns, dus alles op de tast, ook weer eens leuk hahaaa! We zijn in Swaziland. De ranger haalt niet onze tas uit de auto maar de ons verwelkomende dames plaatsen deze zonder aarzelen op hun hoofd en wiegen richting lodges.
Op hun buik prijkt de beeltenis van Mswati lll , koning van Swaziland. In de rest van de wereld is hij zeer omstreden vanwege het bezit van 20 echtgenotes en er komt er elk jaar eentje bij. Elk jaar op zijn verjaardag laat hij alle jonge maagden uit zijn land met ontblote borsten dansen, incluis zijn eigen dochters, en kiest er dan eentje uit die hij huwt als ze zwanger is. Niks vrouwenrechten dus nie.
Onze verblijfplaats Mkhaya Stone Camp heet ook Prince Bernhard Conservancy, hij heeft hier veel geld ingestoken zowel privé als van het WWF, je komt z’n naam ook in heel Afrika tegen, hij, postuum nog steeds via een fon(d )s en vele andere natuurliefhebbers leveren een mooie bijdrage aan de bescherming van bedreigde diersoorten waaronder de neushoorn die allang uitgestorven zou zijn door de oprukkende bevolking ( in Afrika, voor het eerst in de historie meer mensen als in Europa 1,2 miljard) en de grootste bedreiging van allemaal, de stropers!
Op z’n Afrikaans: bewaringsbewus dus. In ons open huis genieten wij van de geluiden van de nacht en hopen dat Tokelossie ons ni bezoek.Goeienag.

Zaterdag 4 februari,

Van Phuzamoya ( Mkhaya) Swaziland naar Hazyview Spitskop.

Bij het ontbijt krijgen we bezoek van de huis Impala met zijn gezin, die doodgemoedereerd ons voorbij wandelen, het bos in.
Wij arriveren zonder problemen in de Cybele lodge in Spitskop/kiepersol, dat is andere koek,
We hebben een upgrade en belanden in een grote suite waar de Vonkelwijn gereed staat en we kijken voor het eerst sinds weken televisie waar we tot onze verbijstering zien wat voor puinhoop het extreme winterweer in Europa veroorzaakt heeft. De NS heeft weer een reglementair excuus en Fleurtie stuurt ons een email met winterse foto’s vanuit haar auto als ze ‘smorgens in haar auto zit. Haar auto start moeilijk, maar ik denk dat ze eerst moet vurgloeie met die diesel,of bestaat dat niet meer?
Als wij thuiskomen scheelt dat effe 45 graden, van +35 naar -10 ofzo brrrrrrrr.
Zijn de rayonhoofden al bij elkaar gekomen in Friesland? Natuurlijk wel,toch ? heerlijk die Elfstedenkoorts elk jaar en ze zijn echt wereldnieuws die Friezen!! De ijsmeesters uit de mottenballen, aspirant deelnemers krassen mekaar de kop kapot om een startnummer te krijgen en dan met 10.000 het ijs op. Duimen maar –UT GAOT OaN- dit jaar! Sneekweek in februari ,ook weer apart. Hoeven de jenever alleen maar buiten te zetten, aandelen Bokma gegarandeerd goed.
Hier in de krant ook ijskouwe plaatjes van Rome en Venetie, ook speciaal.
Enfin lieve lezertjes, wij vertoeven hier nog een paar dagen en als we niet kunnen vliegen nog een paar dagen meer.

We zijn even door het Krugerpark gereden, we zijn verwend in die kleine wildparken er is heeeeel lang niks te zien, er is hier weinig wild, heel kalm zelfs, veel annuleringen vanwege de recente overstromingen denken wij, we rijden ook zo goed als alleen terwijl het hier anders een drukte van belang en propvol kuiergassen ( toeristen red.)
En bijna geef ik toe aan het onontkoombare verlangen om een potje te pitten, 1 oog zit al dicht en ja hoor ….. Daar staan ze, de kudde olifanten, beetje ver weg tussen het gras verscholen en Pim ziet een heel klein ieniemienie slurfje boven het gras uitsteken, een pasgeboren jumbootje !! maar ik krijg niet de kans om het te fotograferen want moeders loopt met haar immense lijf constant voor en bij het jong te paraderen. De foto is dan ook een zoekplaatje geworden. Op de terugweg ook apen en waterbuffels. Alsnog een vruchtbare dag.

Maandag 6 februari,

We hadden vandaag grootse plannen maar het is regenachtig en we besluiten om lekker te relaxen, krantje, boekje en braaf ons huiswerk maken ( dit dagboek red.) Dan kunnen we thuis ook nog eens lekker nagenieten. Mooi bly!