het laatste loodje
Door: PimenLisonne
Blijf op de hoogte en volg Pim en Lisonne
12 Februari 2012 | Zuid-Afrika, Pretoria
Maandag 6 februari,
Fotootje van Pim in het zwembad, hij ziet niet wat er boven zijn hoofd allemaal gebeurd hahaaa! Ik was even in de badkamer en een van die beesten zat binnen ongegeneerd op tafel uit mijn blikje chips te eten en vloog de buitenmuur op toen ik binnenkwam. Over brutale apen gesproken !!
Dinsdag 7 februari,
Wij verlaten Cybele lodge, het was heerlijk daar. Het weer is niet bijzonder. Wij zijn van plan de Panorama route te rijden vanaf Graskop. Het is ongelooflijk mistig en bereiden ons voor op
PANORAMA NADA. God’s Window is zwaar beslagen, matglas zeg maar.
Wij rijden door en het zicht wordt aanmerkelijk beter en we slaan af bij het bordje “View”en het aanlokkelijke “South African Food”, tegelijkertijd is dat wel leuk eigenlijk.
Pim blijft in de auto als ik besluit om zonder enige verwachting toch maar wat fotookes te trekken in de rivierbedding. En daar om het rotsblokkie staat een breed glimlachende gitzwarte Lucky die op een flink vuur een paar pannen heeft staan, helemaal in de middle of nowhere. We raken gezellig aan de praat en Pim komt ook om de hoek kijken. Het is tenslotte lunchtijd en we besluiten om samen een steak te delen. Heerlijk. Zuid Afrikanen zijn een vriendelijk volk en we hebben dan ook meteen aanspraak. We zitten gezellig te babbelen met een koppel uit Johannesburg, een pot bier, prachtig uitzicht , wat wil je nog meer?
We rijden verder en slaan af bij “Blyde rivier Canyon” Daar zijn de POTHOLES te vinden. Diep door de rivier uitgeslepen kloven, zo vind je ze in Europa niet.
Verderop liggen de beroemde 3 rondavels een werkelijk letterlijk adembenemend landschap, de foto’s spreken voor zich. Hier wil ik lopen, zitten,kijken maar het is al 5 uur en we willen voor donker in Tzaneen zijn. De lucht betrekt weer maar wij zijn voor de heftige stortbui in
Ons volgende verblijf: Kings’Walden. Een Belgisch echtpaar heeft dit mooie landgoed een jaar of 3 geleden van de vorige eigenaar overgenomen. Prachtige tuin met bloeiende bomen en het terras biedt eindeloos uitzicht over de groene vallei.
Onze kok Steven kent z’n vak en daar maken wij weer gebruik van mmmmmm.
Woensdag 8 februari
Het regent nog steeds dat het giet, zeer mistig en over een “ondergesgikte pad” glibberen wij terug naar de verharde weg. Er wordt weer veel gevraagd van Pims’stuurmanskunst maar dat is voor hem fluitje van een cent. Wij moeten echt door kunnen rijden want we moeten om 13.00 uur bij Borderpoint Pontdrift zijn, de grens van Zuid Afrika met Botswana. We hebben daar een afspraak met onze ranger voor de rit naar MASHATU Game LODGE, gelegen in de Okavango Delta – het land van Tuli – BOTSWANA.
De Limpopo rivier geeft hier de natuurlijke grens aan tussen de twee landen en wij kunnen deze niet oversteken met onze auto, dit gaat dus gebeuren met een kabelbaantje. Het is hier bloedstollend heet en de paspoortcontrole verloopt zeer snel. Wij maken de vrouwelijke douanier wakker en nadat ze veul heel veul stempels heeft gezet valt ze weer onmiddellijk op haar arm in slaap. –advies van onze kant, als je door Afrika reist moet je toch minstens 4 pagina’s beschikbaar hebben in je paspoort voor deze stempelmanie-
We stappen met Daniel die ons vervoer verzorgt in het mandje en wiegend vervolgen wij onze reis per kabel naar de overkant, onder ons een stromende rivier vol krokodillen en andere roofdieren die ons allemaal een lekker ding vinden.
We rijden met Daniel nog een uur letterlijk OUT OF SOUTH AFRICA en arriveren double shaked in MASHATU GAME LODGE. We worden meteen voorgesteld aan onze ranger die Fish heet (duidelijk het snelste zwemmertje) en om 1600 rijden we lang door een dor en gortdroog landschap we kijken zorgelijk om ons heen. De dieren zitten duidelijk ver van het kamp verwijderd, naar wij hopen in een redelijke beschutting want het is een ware beproeving in deze open landrover met een koperen ploert die minstens 45 graden oplevert. Maar deze exercitie levert wel weer meteen de mooiste plaatjes op, dat dan weer wel. Het open karakter van dit landschap biedt weinig kans tot verstoppertje spelen duszzzz……en jawel, we zien mamma Cheetah sluipen naar een Impala, wij wachten geduldig af tot een konijn tussenbeide komt en de jonge cheetahs (5!) tot Aktie dwingt en de impala op de vlucht jaagt. Mamma cheetah maakt van de nood een deugd en leert haar jongen jagen, dan maar het konijn. En net als een kat met een muis stoeien ze er een tijdje mee, arm konijn. Dan komen we een jakhals,olifanten en wat klein wild tegen en als klap op de vuurpijl een gezin van moeder en jonge leeuwen die net een Kudu hebben gedood en zich daar aan tegoed doen. Dit hoeft van mij allemaal niet maar het is de natuur, eten en gegeten worden.
Donderdag 9 februari
Ik moet als amateurfotograaf alle zeilen bijzetten en ben zielsgelukkig met mijn nieuwe lens 100-400mm. Dus we skieten er op los in die bos. We gaan deze morgen verder en als nieuwigheid zwiepen we nu kris kras door het struikgewas om dan een python voorbij te zien glijden waar geen end aan komt als ik denk dat ik er ben, komt er nóg een stuk aan, hij is zeker 4.5 meter lang. Op de terugweg zijn de leeuwen nog steeds aan hun maaltijd bezig en de cheetahs dollen een beetje met elkaar.
Wij gaan nu ook een beetje knagen want het is intussen 10.00 uur en tijd voor de brunch.
Vrijdag 10 februari,
05.30 zitten we weer fris in de landrover voor de laatste gamedrive, het was al warm maar we voelen dat dit toch wel de dag wordt van die oventemperatuur wordt waarin wij het vlees braden ! De huisbioloog van het kamp, gespecialiseerd in leeuwen Andre, die gisterenavond aan het kampvuur mijn tafelheer was vertelde boeiend over de vader van de jonge leeuwen die wij zagen, altijd vechten en dominant zijn, op een gegeven moment ben je daar gewoon te oud voor dus de jonge opkomende garde liet zich niet onbetuigd dus krasten hem een oog uit. Hij droop af en verdween naar Zimbabwe waar hij gewoon weer op de versiertoer gaat met succes. Zijn naam is MATSWANI , dus we hebben geen leeuw met echte manen, maar als je goed kijkt zie je dat een van z’n zonen al dons vertoont.
Deze morgen zien we dat een hyena er met de restjes van de leeuwen vandoor gaat. Dat is echt lachen ! zo’n schlemiel met een Kudupoot in z’n bek, zit nog een hoefje aan!
We nemen afscheid van Fish en de rest van de crew en gaan op weg naar MARAKELE NATIONAL PARK in Thabazimbi. Weer het hele ritueel van de grensovergang zonder al te veel problemen, we hebben ongeveer 4,5 uur rijden voor de boeg. De KUBU lodge waar wij naartoe gaan was eigendom van Paul Fentener van Vlissingen, is lange tijd onbewoond geweest en sinds een jaar of 3 eigendom van Meddy en Helga van der Meijden. We worden hartelijk ontvangen door het managersechtpaar Ryno en Renate en hun 3.5 jaar oude dochtertje Ghita. Hier is de temperatuur heerlijk aangenaam, we zitten paradijselijk aan de rivier.We eten wat en kruipen vroeg in ons mandje voor dat broodnodige powernappie, mondje toe en snaveltjes dicht, maar dat is hier tegen dovemansoren gezegd, want de geluiden van de nacht blijven, we zijn nog steeds in Afrika. We spreken trouwens om 5.00 uur af met Ryno om hier een rond te rijden.
Zaterdag 11 februari
Eigenlijk onze laatste missie : De majestueuze leeuwenkoning.
Ryno vind dat eigenlijk ook wel leuk zo’n opdracht en zegt dat hier de dominante Maretwa broeders huizen, die hun harem hier goed voorzien van jongen, Een van hen moet toch te traceren zijn. We rijden hier door een prachtig groen sappig landschap met veel water. Onderweg wel een zeer intrigerende termietenheuvel, het lijkt wel een bouwwerk van Gaudi!!
Wij vinden wel het jonge leeuwengezin met maar pappa leeuw houdt het duidelijk voor gezien en knapt een uiltje in het hoge struikgewas.
’s Middags gaan we nog even kijken en daar ligt meneer Magadi Maretwa voor onze neus in het gras!! Fantastisch knappe leeuw en knipklaar!!
Wij houden meteen van dit machtig mooie landschap met die karakteristieke ronde bergen op de achtergrond. We zien een keur aan wild, Wildebees ( wij zeggen gnoe), zebra’s, kudu’s, impala’s, elandantilopen, nyala’s , steenbokken en natuurlijk onze vriendjes de wrattenzwijnen met hun ontelbare kleintjes. Onder de waterbuffelkudde hier is een ziekte uitgebroken waardoor ze bijna allemaal zijn verdwenen ( wij denken mond en klauwzeer) De overgeblevenen hebben nu een halsband waardoor ze kunnen worden gecontroleerd.
Enfin, een bont gezelschap en wij genieten van een werkelijk onvergelijkbaar mooie zonsondergang waarin het mooie okergeel overgaat in purper,oranje en roze. Toppie !! Onze gastvrouw Renate braadt een heerlijke ossenhaas en maakt een wereldtoetje van merengue met aardbei. We worden hier verwend en ondertussen tellen we stiekem de resterende dagen,da’s niet zo moeilijk. 1 + 1 = 2!!!!
Oja en dan deze nog “de ene z’n poep is de andere z’n snoep zie foto”
Dus lieve lezertjes dat wordt een afscheid met een traantje, blij om onze eigen lieverds weer te zien natuurlijk maar dit was mooi,moooi,mooooooooooi.
Wij maken thuis het verhaal wel af.
Fotootje van Pim in het zwembad, hij ziet niet wat er boven zijn hoofd allemaal gebeurd hahaaa! Ik was even in de badkamer en een van die beesten zat binnen ongegeneerd op tafel uit mijn blikje chips te eten en vloog de buitenmuur op toen ik binnenkwam. Over brutale apen gesproken !!
Dinsdag 7 februari,
Wij verlaten Cybele lodge, het was heerlijk daar. Het weer is niet bijzonder. Wij zijn van plan de Panorama route te rijden vanaf Graskop. Het is ongelooflijk mistig en bereiden ons voor op
PANORAMA NADA. God’s Window is zwaar beslagen, matglas zeg maar.
Wij rijden door en het zicht wordt aanmerkelijk beter en we slaan af bij het bordje “View”en het aanlokkelijke “South African Food”, tegelijkertijd is dat wel leuk eigenlijk.
Pim blijft in de auto als ik besluit om zonder enige verwachting toch maar wat fotookes te trekken in de rivierbedding. En daar om het rotsblokkie staat een breed glimlachende gitzwarte Lucky die op een flink vuur een paar pannen heeft staan, helemaal in de middle of nowhere. We raken gezellig aan de praat en Pim komt ook om de hoek kijken. Het is tenslotte lunchtijd en we besluiten om samen een steak te delen. Heerlijk. Zuid Afrikanen zijn een vriendelijk volk en we hebben dan ook meteen aanspraak. We zitten gezellig te babbelen met een koppel uit Johannesburg, een pot bier, prachtig uitzicht , wat wil je nog meer?
We rijden verder en slaan af bij “Blyde rivier Canyon” Daar zijn de POTHOLES te vinden. Diep door de rivier uitgeslepen kloven, zo vind je ze in Europa niet.
Verderop liggen de beroemde 3 rondavels een werkelijk letterlijk adembenemend landschap, de foto’s spreken voor zich. Hier wil ik lopen, zitten,kijken maar het is al 5 uur en we willen voor donker in Tzaneen zijn. De lucht betrekt weer maar wij zijn voor de heftige stortbui in
Ons volgende verblijf: Kings’Walden. Een Belgisch echtpaar heeft dit mooie landgoed een jaar of 3 geleden van de vorige eigenaar overgenomen. Prachtige tuin met bloeiende bomen en het terras biedt eindeloos uitzicht over de groene vallei.
Onze kok Steven kent z’n vak en daar maken wij weer gebruik van mmmmmm.
Woensdag 8 februari
Het regent nog steeds dat het giet, zeer mistig en over een “ondergesgikte pad” glibberen wij terug naar de verharde weg. Er wordt weer veel gevraagd van Pims’stuurmanskunst maar dat is voor hem fluitje van een cent. Wij moeten echt door kunnen rijden want we moeten om 13.00 uur bij Borderpoint Pontdrift zijn, de grens van Zuid Afrika met Botswana. We hebben daar een afspraak met onze ranger voor de rit naar MASHATU Game LODGE, gelegen in de Okavango Delta – het land van Tuli – BOTSWANA.
De Limpopo rivier geeft hier de natuurlijke grens aan tussen de twee landen en wij kunnen deze niet oversteken met onze auto, dit gaat dus gebeuren met een kabelbaantje. Het is hier bloedstollend heet en de paspoortcontrole verloopt zeer snel. Wij maken de vrouwelijke douanier wakker en nadat ze veul heel veul stempels heeft gezet valt ze weer onmiddellijk op haar arm in slaap. –advies van onze kant, als je door Afrika reist moet je toch minstens 4 pagina’s beschikbaar hebben in je paspoort voor deze stempelmanie-
We stappen met Daniel die ons vervoer verzorgt in het mandje en wiegend vervolgen wij onze reis per kabel naar de overkant, onder ons een stromende rivier vol krokodillen en andere roofdieren die ons allemaal een lekker ding vinden.
We rijden met Daniel nog een uur letterlijk OUT OF SOUTH AFRICA en arriveren double shaked in MASHATU GAME LODGE. We worden meteen voorgesteld aan onze ranger die Fish heet (duidelijk het snelste zwemmertje) en om 1600 rijden we lang door een dor en gortdroog landschap we kijken zorgelijk om ons heen. De dieren zitten duidelijk ver van het kamp verwijderd, naar wij hopen in een redelijke beschutting want het is een ware beproeving in deze open landrover met een koperen ploert die minstens 45 graden oplevert. Maar deze exercitie levert wel weer meteen de mooiste plaatjes op, dat dan weer wel. Het open karakter van dit landschap biedt weinig kans tot verstoppertje spelen duszzzz……en jawel, we zien mamma Cheetah sluipen naar een Impala, wij wachten geduldig af tot een konijn tussenbeide komt en de jonge cheetahs (5!) tot Aktie dwingt en de impala op de vlucht jaagt. Mamma cheetah maakt van de nood een deugd en leert haar jongen jagen, dan maar het konijn. En net als een kat met een muis stoeien ze er een tijdje mee, arm konijn. Dan komen we een jakhals,olifanten en wat klein wild tegen en als klap op de vuurpijl een gezin van moeder en jonge leeuwen die net een Kudu hebben gedood en zich daar aan tegoed doen. Dit hoeft van mij allemaal niet maar het is de natuur, eten en gegeten worden.
Donderdag 9 februari
Ik moet als amateurfotograaf alle zeilen bijzetten en ben zielsgelukkig met mijn nieuwe lens 100-400mm. Dus we skieten er op los in die bos. We gaan deze morgen verder en als nieuwigheid zwiepen we nu kris kras door het struikgewas om dan een python voorbij te zien glijden waar geen end aan komt als ik denk dat ik er ben, komt er nóg een stuk aan, hij is zeker 4.5 meter lang. Op de terugweg zijn de leeuwen nog steeds aan hun maaltijd bezig en de cheetahs dollen een beetje met elkaar.
Wij gaan nu ook een beetje knagen want het is intussen 10.00 uur en tijd voor de brunch.
Vrijdag 10 februari,
05.30 zitten we weer fris in de landrover voor de laatste gamedrive, het was al warm maar we voelen dat dit toch wel de dag wordt van die oventemperatuur wordt waarin wij het vlees braden ! De huisbioloog van het kamp, gespecialiseerd in leeuwen Andre, die gisterenavond aan het kampvuur mijn tafelheer was vertelde boeiend over de vader van de jonge leeuwen die wij zagen, altijd vechten en dominant zijn, op een gegeven moment ben je daar gewoon te oud voor dus de jonge opkomende garde liet zich niet onbetuigd dus krasten hem een oog uit. Hij droop af en verdween naar Zimbabwe waar hij gewoon weer op de versiertoer gaat met succes. Zijn naam is MATSWANI , dus we hebben geen leeuw met echte manen, maar als je goed kijkt zie je dat een van z’n zonen al dons vertoont.
Deze morgen zien we dat een hyena er met de restjes van de leeuwen vandoor gaat. Dat is echt lachen ! zo’n schlemiel met een Kudupoot in z’n bek, zit nog een hoefje aan!
We nemen afscheid van Fish en de rest van de crew en gaan op weg naar MARAKELE NATIONAL PARK in Thabazimbi. Weer het hele ritueel van de grensovergang zonder al te veel problemen, we hebben ongeveer 4,5 uur rijden voor de boeg. De KUBU lodge waar wij naartoe gaan was eigendom van Paul Fentener van Vlissingen, is lange tijd onbewoond geweest en sinds een jaar of 3 eigendom van Meddy en Helga van der Meijden. We worden hartelijk ontvangen door het managersechtpaar Ryno en Renate en hun 3.5 jaar oude dochtertje Ghita. Hier is de temperatuur heerlijk aangenaam, we zitten paradijselijk aan de rivier.We eten wat en kruipen vroeg in ons mandje voor dat broodnodige powernappie, mondje toe en snaveltjes dicht, maar dat is hier tegen dovemansoren gezegd, want de geluiden van de nacht blijven, we zijn nog steeds in Afrika. We spreken trouwens om 5.00 uur af met Ryno om hier een rond te rijden.
Zaterdag 11 februari
Eigenlijk onze laatste missie : De majestueuze leeuwenkoning.
Ryno vind dat eigenlijk ook wel leuk zo’n opdracht en zegt dat hier de dominante Maretwa broeders huizen, die hun harem hier goed voorzien van jongen, Een van hen moet toch te traceren zijn. We rijden hier door een prachtig groen sappig landschap met veel water. Onderweg wel een zeer intrigerende termietenheuvel, het lijkt wel een bouwwerk van Gaudi!!
Wij vinden wel het jonge leeuwengezin met maar pappa leeuw houdt het duidelijk voor gezien en knapt een uiltje in het hoge struikgewas.
’s Middags gaan we nog even kijken en daar ligt meneer Magadi Maretwa voor onze neus in het gras!! Fantastisch knappe leeuw en knipklaar!!
Wij houden meteen van dit machtig mooie landschap met die karakteristieke ronde bergen op de achtergrond. We zien een keur aan wild, Wildebees ( wij zeggen gnoe), zebra’s, kudu’s, impala’s, elandantilopen, nyala’s , steenbokken en natuurlijk onze vriendjes de wrattenzwijnen met hun ontelbare kleintjes. Onder de waterbuffelkudde hier is een ziekte uitgebroken waardoor ze bijna allemaal zijn verdwenen ( wij denken mond en klauwzeer) De overgeblevenen hebben nu een halsband waardoor ze kunnen worden gecontroleerd.
Enfin, een bont gezelschap en wij genieten van een werkelijk onvergelijkbaar mooie zonsondergang waarin het mooie okergeel overgaat in purper,oranje en roze. Toppie !! Onze gastvrouw Renate braadt een heerlijke ossenhaas en maakt een wereldtoetje van merengue met aardbei. We worden hier verwend en ondertussen tellen we stiekem de resterende dagen,da’s niet zo moeilijk. 1 + 1 = 2!!!!
Oja en dan deze nog “de ene z’n poep is de andere z’n snoep zie foto”
Dus lieve lezertjes dat wordt een afscheid met een traantje, blij om onze eigen lieverds weer te zien natuurlijk maar dit was mooi,moooi,mooooooooooi.
Wij maken thuis het verhaal wel af.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
